غربت ریحانه‌ها از کوچه بنی‌هاشم تا خیابان‌های تهران
مادری در ماه رمضان، در یک کوچه، با طفلی صغیر کبود می‌شود و اگر همین بسیجیان نبودند آن مادر شاید جان می‌داد؛ از این رفتارها در تاریخ اسلام هم ثبت شده در اینجا بسیجیان بودند اما در آن کوچه، تنها کریم آل طاها بود.
برای مایی (پرمدعا) که سال‌هاست پدرانمان بی‌ادعا برای انقلاب و نظام فعالیت کرده‌اند و بعضاً پدرانی که شهید شدند و جانباز و...
که این انقلاب پابرجا بماند و کسانی که به نظام جمهوری اسلامی ایران رأی «آری» دادند و فرزندانشان را به جنگ تحمیلی فرستادند تا باز دست امریکا و هم پیمانانش مثل همیشه از چنگال انداختن به کشور عزیزمان قطع شود و در حسرت یک وجب از خاک ارزشمندمان به هر چیزی مثل تحریم و... متوسل شوند که کمرمان شکسته شود؛ خیلی سخت است که یک فرد نادان و خودباخته به ما بگوید «شماها باید از کشورمان بروید بیرون...»
این کوته فکری، خودخواهی و تکبر غربی تا آنجا افزایش پیدا می‌کند که به چادر زهرا(س) که دختران چادری به این میراث گران بها ارزش می‌نهند، هتک حرمت شده و چادر از سرشان بر می‌دارند و با مشت و لگد به جانشان در کوچه‌ها می‌افتند تنها به خاطر امر به معروفی که سال‌هاست ائمه اطهار ما به آن سفارش کرده‌اند.
این اولین بار نیست و حتماً آخرین بار هم نخواهد بود که افرادی که فقط عریان شدن بدن برایشان ارزشمند است نه زیبایی اندیشه، به جان کسانی بیافتند که سعی کرده‌اند حداقل در این ماه مبارک رمضان حرمت نگه دارند.
سخت است برای امثال ما یعنی کسانی که به اندازه ذره‌ای اسلام را درک کرده‌اند و مدیون شهدا هستند که نگذاشتند پای بی‌حیایی و فساد اجنبی در کشورمان باز شود، کسانی بیایند بگویند «بروید پی کارتان که یک مشت آدم‌های متحجری هستید که کهنه پرستی عشقتان است و بویی از تجدد و تمدن نبرده‌اید».
واقعاً سخت است برای ما، که ما جواب شهدایمان را نمی‌توانیم بدهیم چه برسد به اولیای دین!
در این کشور که خیلی‌ها چشم طمع به ثروت آن را دارند و این ابلهان و نادانان چراغ سبز به بی‌بندوباری امریکا نشان می‌دهند، کهنه پرستانی هستند که به دلیل یک سوال از یک بی‌حجاب که «آیا اینجا ایران نیست؟ آیا نباید تابع قوانین کشوری باشیم که در آن زندگی می‌کنیم؟» مورد ضرب و شتم یاغی صفتان قرار می‌گیرند.
این کهنه پرستان در این ماه، در یک کوچه، با طفلی صغیر کبود می‌شوند و اگر همین بسیجیان متحجر حزب الهی نبودند آن مادر شاید جان می‌داد؛ از این رفتارها همیشه بوده و در تاریخ اسلام هم ثبت شده در اینجا بسیجیان بودند اما در آن کوچه تنها کریم آل طاها بود؛ برای ما حتی خبرش هم درد است اما برای کسی که در غم زهرا (س) این روزها می‌سوزد؛ فرقش شکافته می‌شود!
کارمان به جایی رسیده که در کشور اسلامی امر به رعایت شئونات اسلامی کنیم! آنهم با چاشنی ضرب و شتم!
نظرات شما عزیزان:
