هشت توانایی شگفت انگیز کودکان زیر ۲ سال
لطفا کودکان را دست کم نگیرید
بچه ها خیلی باهوش تر از چیزی هستند که ما بزرگ ترها فکر می کنیم. اینکه می گوییم بچه ها، منظورمان بچه های زیر ۲ سال است که می توانند به سادگی زشتی ها و زیبایی های اطرافشان را درک کنند و خوشحال، عصبانی یا ناراحت شوند. اگر شما هم فرزند زیر ۲ سال دارید، بد نیست نگاهی به این ۸ ویژگی شگفت انگیز بیندازید تا راه ورسم برخوردی بهتر و مناسب تر را با آنها بدانید.
۱-می دانند که رییس کیست
بچه ها از حدود ۱۰ ماهگی متوجه رفتار اطرافیانشان می شوند و حتی با دیدن کارتون های مختلف، می توانند بفهمند که نقش اصلی کارتون کیست و چه کسی باید در رفتار و گفتار، تابع چه کسی باشد. به عبارت ساده تر، بچه ها از ۱۰ ماهگی به بعد متوجه رییس و مرئوس بودن آدم های حقیقی دور و برشان یا شخصیت های مجازی کارتون هایی که می بینند، می شوند و حتی این را درک می کنند که بزرگ ترها به نوعی رییس کوچک ترها هستند. پژوهشگران دانشگاه کپنهاگ معتقدند که این امر، پایه و اساس اولیه شکل گیری تفکر در ما انسان هاست.
۲-صداهای ظریف و کلفت را از هم تشخیص می دهند
نتایج یک تحقیق انگلیسی در سال ۲۰۰۹ نشان داد بچه ها از حدود ۶ ماهگی می توانند صداهای ظریف و کلفت را از هم تشخیص دهند و متوجه تقلید صدا هم بشوند. مثلا ممکن است وقتی برای بچه های ۶ یا ۷ ماهه صدای جوجه، بز، خروس یا مرغ درمی آورید، خوششان بیاید و بخندند اما اگر برای همین بچه ها صدای گاو یا حتی سگ دربیاورید، آنها احتمالا می ترسند یا می زنند زیر گریه. به طور کلی، بچه ها با شنیدن صداهای ملایم و ظریف، به آرامش می رسند. به همین دلیل توصیه می شود با آنها با ملایمت صحبت کنید و با صدایی ریزتر از صدای خودتان برایشان شعر، داستان یا لالایی بخوانید.
۳-احساسات و عواطف را درک می کنند
نوزاد پیش از اینکه بتواند حرف بزند، بنشیند یا راه برود، می تواند متوجه احساسات و عواطفتان شود. محققان آمریکایی می گویند بچه ها از حدود ۵ ماهگی می توانند به سادگی متوجه خوشحال یا ناراحت بودن والدینشان بشوند. یک بچه ۵ ماهه به راحتی تحت تاثیر شرایط استرس زای خانه یا نگرانی های پدر و مادرش قرار می گیرد و این درک از نگرانی و استرس را هم با بی قراری ها یا گریه های بی دلیل نشان می دهد. این محققان تاکید می کنند بچه ها از ۹ ماهگی به بعد حتی می توانند تفاوت بین موسیقی های شاد و غمگین را هم متوجه شوند و به آنها واکنش نشان دهند.
۴-رقص و آواز را دوست دارند
حتما دیده اید گاهی وقتی در حال تماشای تلویزیون هستید و یک آگهی تبلیغاتی یا نماهنگ پخش می شود، نوزاد شروع به تکان دادن دست ها، پاها یا حتی سر و گردنش می کند. این عکس العمل کاملا طبیعی است. بچه ها از حدود ۷ یا ۸ ماهگی به بعد سعی می کنند شادی خود را با حرکاتی شبیه به رقصیدن یا درآوردن صداهایی مانند آواز خواندن نشان دهند. این حرکت ها زبان بدن برای بچه هایی که هنوز حرف نمی زنند، محسوب می شود و راهی است برای جلب توجه و ارتباط برقرار کردن آنها با محیط اطرافشان.
۵-آیینه تمام نمای رفتار دیگرانند
معمولا تمام بچه ها از ۹ ماهگی به بعد شروع می کنند به تقلید کلام های ساده یا رفتارهای اطرافیانشان. مثلا زبان درازی می کنند، صدای هر حیوانی را که یک بار بشنوند، درمی آورند، بای بای می کنند، به نشانه سکوت دستشان را روی بینی می گذارند و خیلی کارهای دیگر. تحقیقات نشان داده مغز بچه ها از ۹ ماهگی به بعد برای برقراری رابطه اجتماعی با دیگران، با مشاهده دقیق، سعی در تقلید رفتار آنها می کند تا کم کم خودش بتواند حرکات و گفتاری را خلق کند.
۶-متوجه درخواست های ما می شوند
بچه ها پیش از اینکه بتوانند خوب صحبت کنند، می توانند متوجه درخواست ها یا نیازهای ما بشوند. یعنی از حدود ۹ تا ۱۰ ماهگی به بعد، بچه ها متوجه درخواست هایی مانند «یک دقیقه صبر کن تا غذایت را بیاورم» یا «این توپ رو بگیر و برای من پرت کن» می شوند. برخی بچه ها تا حدود ۲۴ یا حتی ۳۰ ماهگی هم نمی توانند خواسته های ما و خودشان را با حرف زدن بیان کنند اما اگر از همین بچه هایی که نمی توانند حرف بزنند هم درخواستی بکنید، به سادگی خواسته شما را برآورده می کنند. مثلا اگر از بچه ای که دیگر می تواند راه برود، بخواهید تا کیف پول یا گوشی تلفن را برایتان بیاورد یا حتی یک تکه آشغال را داخل سطل زباله بیندازد، حتما این کار را انجام خواهد داد. اگر فرزند شما تا سن ۲۴ ماهگی نتواند یک کلمه هم حرف بزند یا متوجه درخواست هایتان نشود، باید حتما او را نزد پزشک ببرید تا از نظر شنوایی و ذهنی بررسی شود اما اگر بچه ای حرف نزد و توانست با رفتار و کارهای خودش شما را متوجه کند که حرف ها و خواسته هایتان را می فهمد، جای نگرانی وجود ندارد چون معلوم است مشکل شنوایی یا ذهنی ندارد و به زودی حرف هم خواهد زد.
۷-آدم های خوب و بد را تجزیه و تحلیل می کنند
ذهن بچه ها قدرت تجزیه و تحلیل رفتارهای خوب و بد یا حتی ظاهرهای خوب و بد دارد. البته این خوبی و بدی نوعی تفکیک ذهنی است که گاهی از بچه ای به بچه دیگر تفاوت می کند. به طورکلی تمام بچه ها از ۶ تا ۱۰ ماهگی از دیدن یا ارتباط برقرار کردن با افراد بداخلاق، تندخو و آنهایی که صدای خشنی دارند، گریزان هستند اما همین بچه ها به سادگی با آنهایی که چهره هایی شاداب و خندان دارند، حتی اگر غریبه هم باشند، ارتباط برقرار می کنند. از طرف دیگر برخی از معیارهای خوبی و بدی در ذهن بچه های زیر یک سال با هم متفاوت است. مثلا گروهی از بچه ها از مردهایی که ریش یا سبیل داشته باشند می ترسند و گروهی از آنهایی که تن صدای بالایی دارند.
۸-از پشت تلفن هم صداهای آشنا را می شناسند
بچه ها از حدود ۷ ماهگی به بعد، تمام اطرافیان درجه یک خود که حداقل هفته ای یکی دو مرتبه آنها را می بینند، می شناسند. آنها از حدود ۱۱ ماهگی هم می توانند صدای کسانی که حداقل روزی یک بار یا یک روز در میان با آنها ارتباط دارند، تشخیص دهند. مثلا با شنیدن صدای پدر، مادر، پدر بزرگ یا مادربزرگ خود از پشت تلفن، می خندند، صداهایی از خودشان درمی آورند یا از شادی جیغ می کشند اما اگر فرد غریبه ای با آنها صحبت کند، یا تلفن را پرت می کنند یا ساکت می مانند و تعجب می کنند.
نظرات شما عزیزان:
